materiału porównawczego. Gromadzenie zaś<br>relacji, wywiadów i wspomnień stanowiło wyjątkowo wartościowy<br>zespół opinii oraz wrażeń z lat<br>okupacji i życia getta. Gromadzono także materiały z dziedziny<br>literatury czy też<br>twórczości naukowej i artystycznej. Periodycznie opracowywane<br>raporty i sprawozdania nie pozostawały tylko w Archiwum. Ich<br>wtórniki, dzięki życzliwej uwadze<br>i zainteresowaniu kierowanego przez Henryka Wolińskiego Referatu Żydowskiego<br>przy Delegaturze Rządu, docierały do rządu emigracyjngo w<br>Londynie, który<br>z kolei informował o ich treści zarówno rządy alianckie, jak i międzynarodowe<br>organizacje żydowskie.<br> Zdając sobie sprawę ze znaczenia prac Zespołu, kierownictwo<br>gettowej konspiracji już po pierwszej akcji likwidacyjnej<br>zaprosiło przedstawicieli Oneg Szabat<br>- Emanuela Ringelbluma