kiedy postanowiłam opuścić Polskę. Nie pytałam nikogo o zgodę. Spakowałam torbę, wyszłam z domu i poleciałam do Anglii. Chciałam tworzyć i tylko to się liczyło. Wiesz, na czym polegała moja odwaga? W pewnym sensie na bezmyślności. Widziałam wyraźnie swój cel i nie zastanawiałam się nad konsekwencją swoich decyzji. Miałam w kieszeni dwa adresy jakichś londyńskich domów. Ale to nie było nic pewnego. Jechałam w ciemno. Najgorszy był pierwszy rok. Wydawało mi się, że znam dobrze angielski - potrafiłam przecież czytać i pisać. Okazało się, że to nie wystarczy. W ogóle nie rozumiałam, co mówią do mnie ludzie na ulicy. Byłam naprawdę załamana