bowiem nie tylko grubości pancerza, mocy silników bądź zasięgu strzelania, lecz także możliwości komunikowania się sztabów i dowództw, jednolitych parametrów sprzętu łączności, możliwości wzajemnej identyfikacji samolotów i śmigłowców, zgodności map i systemów przesyłania zaszyfrowanych wiadomości itp. Nietrudno znaleźć winnego tak wielkich zaniedbań. Są nim pieniądze, a raczej ich brak. Już kilkakrotnie padały deklaracje, że w celu chociażby zahamowania degradacji polskiego systemu obronnego wydatki powinny wzrosnąć do 2,5-2,8 proc. PKB. Potem jednak, gdy okazywało się, że oprócz armii na pieniądze z państwowej kasy czekają również inne sektory, wracano do poziomu minimum minimorum, czyli 2,1 proc. PKB. NATO-wski