kościelnych, ale m.in. w sprawach dotyczących praw człowieka.<br><br>&lt;au&gt;(amp) Wiedeń 29 marca 1989 r.&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;page nr=154&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Kronika kulturalna&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Wystąpienie na Niezależnym Forum Kultury&lt;/&gt;<br><br>(1 KWIETNIA 1989 ROKU) Kultura niezależna. Dwa te słowa zdopingowały mnie do<br> zabrania głosu. Już na dobre zadomowiły się one w naszym języku. A przecież jeszcze lat temu kilkanaście nic nie znaczyły. Raczej retoryka, szlachetne, puste pojęcia. Dlatego chciałbym sięgnąć do niegłębokich korzeni. Jak to się zaczęło? Jestem człowiekiem pióra i papieru - pisania. Zawężę więc zakres, będę mówił tylko o literaturze. Pragnę nadto mówić z doświadczeń typu jednostkowego, bez ambicji do syntetycznego uogólnienia. Będę mówił o literaturze podzielonej w