krajach postkomunistycznych różnie bywa - nie mieści się w głowie, że za rok czy dwa w budżecie może zabraknąć pieniędzy na ich wypłaty. Nie życzą sobie, żeby państwo - jak to zakłada plan Hausnera - w ogóle majstrowało przy zasadach waloryzacji. Wolą, aby - niezależnie od inflacji - dopłacano im rocznie nawet po kilka czy kilkanaście złotych, jak już bywało. Nie chcą się zgodzić, by waloryzacja następowała dopiero wtedy, gdy łączny wzrost cen sięgnie pułapu 5 proc. Przy rocznej inflacji nieprzekraczającej 2 proc. oznaczałoby to, że świadczenia przez dwa lata nie wzrosną. Dla państwa oszczędność ogromna, dla zainteresowanych naprawdę mało odczuwalna, ale symboliczna. Jednak rząd ustąpił