trytonów w wodzie wypełnionej ciasno bujnymi glonami. Nie opodal Litwin, niepoprawny optymista, zwany Żmogusem, usiłował złapać rybę na stalówkę uczepioną do kęsa sznurka. Polek słyszał gdzieś tam za niskim płotkiem chichoty dziewcząt. Patrzył w tę zastałą i rozgrzaną wodę, zastanawiając się nad ewentualnymi możliwościami samobójstwa.<br>- Polek. Odwrócił się. Na drewnianej kładce stał Łapa z nieodstępnym Kaziukiem.<br>- Czego chcesz?<br>- Wracamy do chaty razem, a nie pojedynczo. Polek milczał.<br>- O czwartej zbiórka za torfowiskiem. Jakiś karaś skoczył ponad improwizowaną wędkę Żmogusa, łysnąwszy złotym brzuchem.<br>- Słyszałeś?<br>- No pewnie.<br>- Mógłbyś wstać, kiedy dowódca mówi - rzekł gniewnie Kaziuk na odchodnym. Wkrótce odezwał się dzwonek i Polek