nawoził kalarepę, podwiązywał nadwątlone nacie, cienkim strumieniem wody zraszał rabaty.<br>Stał, pochylał się, a jak się zmęczył staniem, kucał, jednym kolanem opierając się o pulchną ziemię, a kiedy kucanie go zmęczyło, po prostu przyklękał, to na jednym kolanie, to na dwóch, w końcu siadał na ziemi albo po prostu się kładł, jedną ręką podpierał ciężką głowę, a drugą pielił, sadził, przycinał odrosty, jakieś pożółkłe, nadgniłe liście. Upodabniał się do tej ziemi, jego cera przypominała spaloną kruchą grudę, czerstwą i szorstką, bo wuj Tadeusz golił się tylko od święta i w kilku miejscach na twarzy zaczęły mu wyrastać osobne kępki włosów, niczym