widać po to, żebym całkiem niedawno, po tych wszystkich przeżytych epokach, znów go zobaczył.<br>Żebym po wszystkich moich przemianach, śmierciach i zmartwychwstaniach mógł ostatecznie uprzytomnić sobie, że Galileusz nie opuszczał mnie nigdy.<br>O tym chcę opowiedzieć. A zacznę od ostatniego widzenia. Nie dlatego, żebym zamierzał posłużyć się wątpliwym chwytem spinania klamrą końca z początkiem. Nie chodzi mi o modne niegdyś pomieszanie czasów. Wręcz przeciwnie, chodzi mi o naturalny bieg wypadków, bo bez tego ostatniego spotkania nie uprzytomniłbym sobie powiązań i wpływów, jakie połączyły mnie na zawsze z Galileuszem.<br>Notuję dokładną datę: pierwsza po operacji noc księżycowej pełni, kiedy posrebrzona tarcza stanęła