wysoką w stosunku do przewinienia, każdy przytomny człowiek ucieka się do kłamstw. Jeśli powiem prawdę - oberwę, jeśli skłamię i się nie wyda, będę miał spokój. Warto więc ryzykować - myśli dziecko i robi słusznie, bo niby dlaczego miałoby się poddać bezwolnie nadmiernie karzącym rodzicom.<br>Dla wielu dzieci żyjących w rozbitych rodzinach, kłamstwo jest jedynym sposobem radzenia sobie z problemami. W sytuacji głębokich konfliktów między rodzicami, którzy w obecności dziecka na przykład oskarżają się wzajemnie o najgorsze, dziecko uczy się mówić każdemu z nich to, co pragnie on czy ona usłyszeć. Do mamy "nadaje" na tatę, do taty - na mamę, do babci itd