opuściła głowę w dół, między oparcie pasażera a tylne siedzenie. Jedną nogę opierała na szybie, drugą na fotelu kierowcy. Obrócony do nas tyłem mężczyzna był wysoki, nie mógł się zmieścić, zaklinował się rękami, a twarz wsparł, a właściwie przylepił do bocznej szyby, jakby chciał się wydostać na zewnątrz. Wchodził w kobietę rytmicznie, potem przerywał, rozcierał łydkę; najwidoczniej łapał go kurcz, nie mógł znaleźć właściwej pozycji. Kiedy skończył, położył się na niej, jego głowa spoczywała teraz koło jej głowy, na dywaniku. Ciało przez chwilę jeszcze podrygiwało jakby w agonii. <br><br>Wnętrze kobiety przypominało pustynny kamień, różę wiatrów. Wycierałem podkoszulkiem obłok pary na szybie