W Mediolanie demonstrowało ponad 300 tysięcy, w Bolonii i Rzymie po 200 tysięcy, a w Turynie 100-150 tysięcy osób. Strajk zorganizowały trzy wielkie centrale związkowe: CGIL (lewicowa), CISL (katolicka) i UIL (centrowa), skupiające około 12 milionów pracowników. Kością niezgody między rządem a związkami jest obowiązujący obecnie artykuł 18. włoskiego kodeksu pracy, który zakłada, że niesłusznie zwolniony pracownik musi zostać ponownie przyjęty na zajmowane dotąd stanowisko. Rząd uważa, że reforma prawa pracy jest konieczna dla uelastycznienia rynku pracy i dostosowania prawa włoskiego do norm Unii Europejskiej. Związki zawodowe twierdzą natomiast, że planowane zmiany tylko ułatwią zwalnianie pracowników. Premier Silvio Berlusconi proponuje