że i wujkowie nie są obojętni, lecz w napięciu szacują<br>wzajemnie swoje talerze, nawet butem żaden nie zaszura po podłodze.<br> Tylko dziadek spokojny, bo ma zapewnione udo, i nie z woli babki,<br>lecz sprawiedliwszej sprawiedliwości, kto wie, może Boga, który wraz z<br>ziemią i to udo przypisał mu z każdego koguta na niedzielę. Toteż<br>spogląda na talerze jakby z wysokości tej sprawiedliwości i od czasu do<br>czasu poprawia sprawiedliwość babki. Stefanowi dołóż. Cóżeś Marcie tak<br>skąpo dała? Jadwini dej skrzydełko, nie jemu. Ma już szyję, starczy mu.<br> Natomiast matka, uprzedzając sprawiedliwość babki, sama ją sobie<br>wymierzy. Weźmie wątróbkę, żołądek, łepek, łapki