uważała, że nie jechać, bo ryzyko za duże. A kiedy, ledwo żywy, jednak wróciłem, pomagała mi w ucieczce do Maisons-Laffitte. Przyjaźń ze mną, wiadoma ambasadzie, kosztowała ją lektorat w Lyonie. Co gorsza, wkrótce emigracyjny "Dziennik Polski" zadenuncjował ją jako rzekomo byłą sekretarkę Putramenta, a jej pracodawcę, profesora Wędkiewicza, jako kolaboranta, choć ten, związany z "reakcyjną" Akademią Umiejętności, ledwo w Paryżu dyszał. Artykuł ten zresztą zawierał też wiadomości o podejrzanej grupie lewicowców, do której mieli należeć: Nela, Miłosz, "Kultura" etc.<br> Nela biedowała w Paryżu i kiedy odwiedzała nas w Brie-Comte Robert, czułem się odpowiedzialny za jej kłopoty. Kiedy zaproponowano mi