tęga kobieta, której do tej pory nie zauważyłem, prosiła, żeby ją puścić bliżej środka, by i ona mogła zobaczyć "kreaturę"... Kreatura wykluwała się z piasku, ale była mniej ważna od tej konstelacji i jej skomplikowanych rozgałęzień, zagięć i dotyków... Teraz wszystko to znów zawiązuje się w coraz bardziej okrągłą formę kolistą i traci kontury niepowtarzalności, jak sen... Dziś zaś stało szczególnie dużo ludzi przed białym jak biały popiół człowiekiem. Przed homunkulusem, który dziwaczną powierzchownością insynuował niezwykłą, nieprzewidywalną naturę... Dlaczego wzbudzał taką sensację, dlaczego wciąż mu ktoś wrzucał do kapelusza<br> &lt;page nr=122&gt;<br> pieniążek, choć on płacił tylko mydlanymi bańkami. W przeciwieństwie do tych nieruchomych