Linsrumowa gospodarnym okiem liczyła tymczasem cienkie i anemiczne łodygi "końskiego zębu", zasadzonego w tym roku po raz pierwszy koło płotu. Musiała jednak przerwać tę lustrację, ponieważ między sztachetami błysnęła nagle różowa sukienka, oblana gorącym światłem zachodzącego słońca. Przy furtce pojawiła się Paćka, znudzona, jak gdyby nonszalancka. Wiercąc biodrami, żeby wzbudzić kolisty obrót plisowanej pięknie spódniczki, dłubała jednym palcem w spróchniałym pieńku ogrodzenia.<br>- Co ty taka wystrojona, Paćka? - spytała pani Linsrumowa z odrobiną przygany.<br>- A tak sobie.<br>- Nie nosisz już portek?<br>- Nie.<br>- I po drzewach nie latasz?<br>- Pewnie. Całe życie mam się wygłupiać jak chłopcy?<br>- No, no. To może na swatów już