dojechać. Ojciec bardzo na niego liczył. - Ja bym nie liczył. Powiem ci szczerze: Cunialowi pamięć już nie dopisuje. Kogo tam masz jeszcze?<br>Nie miałem. już nikogo. Zasmuciłem się.<br>- To znaczy, zostaję de Vos i Rigaud. Wystarczy. - Sądzi pan?<br>- Na pewno. Sprawa nie jest ciężka. Jest delikatna. Nie trzeba też robić koło niej dużo szumu. To by tylko mogło popsuć szanse. Czy już się gdzieś zwracałeś?<br>- Nie. Tylko do pana.<br>Wskazał mi kieliszek wina, żebym się napił. Sam się napił. Zastanowił się.<br>- Napisz do ojca de Vos - rzekł w końcu. - Tak jak do mnie. To najlepsza forma. Chociaż nie. Do niego nawet