doznawałem wrażeń, które trudno by opisać! To było potężne przeżycie!... Dzisiaj niejednokrotnie myślę z żalem, że dałbym wiele, by móc choć przez chwilę przeżywać to, co przeżywałem wtedy patrząc na: "Hołd Pruski" czy "Śmierć Elenai"... Oglądając wówczas pejzaże Jana Stanisławskiego, mimo woli porównywałem je z pejzażami Pani Marii, widząc różnice kolorystyczne. Tu, tak charakterystyczna szarość właściwa Szkole Krakowskiej, u Pani Marii żywy dźwięczny kolor, któremu hołdowała Szkoła Warszawska. Dzięki tym naszym plenerom, rozumiałem, patrzyłem wówczas tam, w salach Muzeum inaczej, mądrzej i mogłem mieć większe korzyści!<br>Teraz trochę o Jej malarstwie. Malowała przeważnie olejno, na tekturze, dużo rysowała, natomiast nie przypominam