ich domu przez policję itp.; oburzenie Polańskiego było jak najbardziej uzasadnione. Niemniej w jego karierze filmowca nastąpił zwrot.<br><br>Był on zresztą nie mniej błyskotliwy, jak jego poprzednia działalność. Polański wrócił tu niejako do swojej generalnej pasji kinem dla samego kina. Podejmował teraz kolejno standardowe gatunki, tłuczone od lat w celu komercjalnym, lecz nie mniej typowe dla kina, i przekształcał je w spektakle o niespodziewanie bogatej zawartości: wyłonił się dzięki niemu, i trzeba powiedzieć, dzięki Kubrickowi, który w tymże czasie podjął podobną misję - nowy termin, określający nową branżę: film popularny artystyczny. Polański brał na warsztat kryminał i przekształcał go w dramat porachunków