oczyma i milczącego Onego, który towarzyszył mi krok w krok, a noce spędzał pod drzwiami mojej sypialni.<br>Piątego dnia mojego pobytu na Zamczysku, od samego rana byłam dziwnie rozdrażniona. Czułam się tak, jak w ten dzień, kiedy zaatakowały nas mankije. Byłam pewna, że grozi mi niebezpieczeństwo. Nerwowo spacerowałam po swojej komnacie, starając się uporządkować myśli."Uciekaj! Uciekaj!", dudniło mi w głowie! "Uciekaj". Podeszłam do szafy. Wciągnęłam na siebie ciepły kubrak, który podarowała mi Nona, kieszenie wypełniłam miodowymi ciasteczkami, leżącymi w misie na stoliku, i otworzyłam drzwi prowadzące na korytarz. Tak jak zawsze po ich drugiej stronie stał On. Skierowałam się w