scenę komnatę, toteż tylko jej obraz reżyser narzuca wyobraźni widza, zaś nie widziane na scenie kształty budowli trzeba sobie wyobrazić, dookreślić.<br>W tekst dramatu mogą zaś być wpisane, i z równą mocą narzucać się wyobraźni czytelnika, symultanicznie i z równą intensywnością wnętrze komnaty i cały naokoło niej istniejący budynek. Zarówno komnata jak zamek są - wspartymi przez tekst - tworami jego wyobraźni. Kształty budowli są świetnie wyczuwalne, ale każdy może wyobrażać je sobie inaczej, nie narzuca ich wola reżysera.<br>Gdy czyta się dramaty niepolskich romantyków, ponura "osobowość" zamku nie uderza aż tak mocno. W zamku mogą dziać się rzeczy straszne, ale w teatrze