i władania bronią... Obaj, można by rzec, we krwi mieli żołnierkę; nic dziwnego, byli obiecującymi latoroślami zacnych obywatelskich familii -- Prawie że miłowali służbę; co przychodziło im tym łatwiej, że uwalniano ich od zwykłych porządkowych robót na kwaterach jako też nie stosowano do nich ani szturchańców, ani napomnień obelżywych... Z sierżantem kompanijnym w ścisłej żyli przyjaźni, a młodsi oficerowie traktowali ich po koleżeńsku.<br>Nawet sam kapitan Sakowski przemawiał do nich o wiele łagodniej, a nawet - że to był właśnie karnawał zezwalał obu paniczom wyjeżdżać w okolicę na huczne baliki ziemiańskie.<br>- Takiemu służba - to właśnie drużba! - powiedział stary Sopieja pewnej soboty, patrząc z