i państwo jako wielkie mocarstwo. My po prostu musimy pokazać, że jesteśmy więksi, jeśli chcemy, żeby nasz nos był widoczny zza morskiego horyzontu. <br>Traumatyczne dzieje przyczyniają się chyba także do tego, że Estończycy często się uskarżają i przeklinają swój trudny los. Warto to zaakceptować ze współczuciem, bo potrzebują oni jakiejś kompensacji. Choć przez trzy czwarte roku panuje w Estonii jesienny zmrok i chociaż razem z Węgrami jesteśmy w czołówce pod względem liczby samobójstw, to tak naprawdę w głębi duszy jesteśmy optymistami. Kto czytał Alberta Camusa, wie, o jaki optymizm tu chodzi - jest to rozpaczliwy optymizm człowieka absurdu. To optymizm, który usiłuje