co się tyczy mojej własnej osoby, odgrodzę się od wszelkiej argumentacji, której cel znam, ponieważ ma osła uzasadnić wniosek dla mnie nie do przyjęcia. Wypaliłem papierosa. Wydobyłem z paczki następnego. Ksiądz de Vos mówił przez ten cały czas. Oczywiście po włosku. Lecz w miarę jak jego wywód przeciągał się i komplikował, północny, holenderski akcent jego włoszczyzny się nasilał. Chwilami nawet przeszkadzało mi to go rozumieć. Ale tylko chwilami, przy niektórych zdaniach. Natomiast powoli, powoli sama jego teza stawała się dla mnie coraz bardziej jasną. Rozwijał ją starannie, szczegółowo może przez kwadrans, może przez dwadzieścia minut. Sprowadzała się właściwie do tego, co