planecie mają się niedobrze. Ludzie chcą coraz więcej brać i coraz mniej dają. Znałem swego czasu kobietę, która ubzdurała sobie, że skoro mi na niej zależy, to z pewnością odstąpię jej mieszkanie, samochód, konto, kapcie i babcię. Nie uważała jednak za stosowne być dla mnie kobietą, udzielając się przy tym komu popadło, byle tylko przypominał choć trochę pewnego gogusia z emtiwi, którego do dziś za to nie trawię. Co to do cholery ma znaczyć - myślę sobie - czyż ci prawdziwi mężczyźni nie są w stanie ofiarować jej nic oprócz jajek? Ale to nie koniec paradoksów. Znałem też kobietę, która dla odmiany niczego ode