konstruuje satyrę.<br>Dowcip o Świętej Trójcy jest szczególnie ryzykowny. Można rzecz traktować jako ośmieszenie metod poglądowych księdza i zawiłości dogmatyki. Ale przecież Rej był daleki od ariańskiego antytrynitarstwa - przeciwnie, w późniejszych o parę lat Apoftegmatach (części Źwierciadła) umieścił parozwrotkową rozmowę Katolika z Trydeitą na temat Bóstwa Chrystusa i w tej konfliktowej sprawie rację zostawił Katolikowi. Ta rozmowa roztrząsa zagadnienie w sposób poważny. Figliki natomiast nie tyle poszukują przedmiotu drwiny, ile zakreślają rozległy obszar głośnego śmiechu, śmiechu jowialnego, który odbiera ludziom i rzeczom uroszczone dostojeństwa.<br>Te lata są zarazem latami szczególnej aktywności Reja - zwolennika i krzewiciela kalwinizmu. Właśnie po 1560 r. zamyka