prywatnym. Druga kwestia to utrzymująca się od lat fiskalna orientacja prywatyzacji, czyli podporządkowanie strategii prywatyzacji potrzebom budżetu, a nie celom polityki przemysłowej (brak kooperacji Ministerstwa Skarbu Państwa z Ministerstwem Gospodarki bądź Rolnictwa w zakresie programów sektorowych). Trzeci problem to nierozwiązanie sprawy reprywatyzacji. Czwarty - po sukcesie medialnym i dystrybucyjnym programu NFI konsekwentna polityka destrukcji ze strony pewnych grup politycznych i resortu Skarbu Państwa, co uczyniło ten program w opinii publicznej ekonomicznym niewypałem. Po piąte, przebieg i skutki niektórych programów prywatyzacyjnych, jak prywatyzacja monopolistów państwowych (Telekomunikacja Polska SA, PZU SA), także obraz sektora bankowego po prywatyzacji z dominującym udziałem kapitału zagranicznego. Po szóste