jest "nowoczesna" nie przestając być "reakcyjną". Idee schmittiańskie przynależą do Konserwatywnej Rewolucji nie tylko dlatego, że podobnie jak Moeller van den Bruck, Spengler czy bracia Jüngerowie odczuwał odrazę do <orig>demoliberalnego</> systemu Republiki Weimarskiej i chciał wprowadzenia rządów autorytarnych, ale także dlatego, że dzieli z nimi, tak jak z innymi rewolucyjnymi konserwatystami, skłonność do widzenia rzeczywistości jako czegoś wielokształtnego, pełnego paradoksów i barw. Także i Schmitt jest "nominalistą" (w bardziej publicystycznym tego słowa znaczeniu) wrogim wszelkim abstrakcjom, ogólnym teorematom, "uniwersalistycznym" doktrynom i hasłom, które czynią ślepym na realną, pulsującą, pełną napięć egzystencję człowieka, również, rzecz jasna, jego egzystencję polityczną. Niewielka praca Schmitta