się po Paryżu. Każde z nich szukało roboty na własną<br>rękę. Niektórzy czasem znajdywali jakieś dorywcze zajęcia. Czasy były<br>takie, że nawet na bagietki robili sprawiedliwie dzielone zrzutki.<br>Przecież jedna kolacja to było niemal pół polskiej miesięcznej pensji!<br>Ach te polskie czasy. Plecaki przy wyjeździe z kraju ważyły tonę. Same<br>konserwy i zupy w proszku.<br> Krzysiek zarabiał czasami grając na saksofonie w metrze. Bywały dni,<br>jeśli nie tygodnie, że wszyscy żyli z tych jego pierwszych kroków po<br>ukochanym królestwie jazzu.<br> Spacery po Paryżu. Przepiękne zaułki na Montmartrze, schody z<br>żelaznymi poręczami puszczonymi przez środek. Tłumy turystów, Murzyni<br>sprzedający skórzane kapelusze i