przyspieszyć... Ty myślisz pewno, że ja trochę wbrew zasadom konspiracji... Masz rację. Czasem mnie śmieszą te hasła, te kryptonimy... Nie mogę ze śmiertelną powagą... Nie, żebym się nie bał. Wszyscy się boją, dziecko, ale ja zawsze miałem szczęście... Widzisz, mój ojciec siedział przed wojną, a ja kończyłem medycynę i już konspirowałem. Tak... Taka była we mnie pewność, że trzeba przebudować świat.<br>Przypomniała sobie styl Wandy.<br>- To miłe - rzekła - że mnie... doktorze - i zawahała się - przyjmujesz tak ciepło. Chciałabym jednak przejść do rzeczy.<br>- W porządku, poruczniku - uśmiechnął się. - Dokument dla ciebie będzie przygotowany w ciągu jutrzejszego dnia. Sądziliśmy, że to będzie mężczyzna