rozpoznawalny znak szczególny wyłącznie uniwersalną symbolikę scenerii świtu i sytuacji rozstania, odrzucając natomiast wszystko to, co było historycznym lub historycznoliterackim balastem (np. postać strażnika czy budowę refrenową wiersza). Już na przełomie XVI-XVII w., kiedy swoje erotyki pisze młody John Donne, możliwe było na przykład tak skrajnie oszczędne wykorzystanie gatunkowych konstant alby jak w krótkim (cytuję go w całości) liryku "Świt" ("Break of Day"):<br><br>&lt;q&gt;Tis true, 'tis day, what though it be?<br> O wilt thou therefore rise from me?<br> Why should we rise, because 'tis light?<br> Did we lie down, because 'twas night?<br> Love which in spite of darkness brought us