chyba hołota, szumowina i to podwójna. Ale obok tych artystów demonstracyjnie "społecznych" jest sala dzieł Nauma Gabo, uważanego za pioniera rzeźby abstrakcyjnej, a także cała sala Dana Flavina z Nowego Jorku, autora prostych, abstrakcyjnych form z lat 60. Jedyną społeczną aluzją Flavina są mlecznobiałe zimne świetlówki dedykowane Władimirowi Tatlinowi, rosyjskiemu konstruktywiście, który w 1919 r., a więc dwa lata po Rewolucji Październikowej, zaprojektował w swoim czasie sławny pomnik III Międzynarodówki. Flavin miał podziwiać Tatlina za umiejętność harmonizacji sztuki z życiem codziennym, ale chyba była to ironia, bowiem gdzie indziej napisał z pełną nonszalancją, że "nikt już nie powinien poświęcić sztuce żadnej