Wyliczenia, iż eksport nasz musi wzrastać rocznie o 12% do 16%, podczas gdy cała produkcja może rosnąć najwyżej o 3% rocznie i fakt, iż wpływy z tego eksportu trzeba by przekazywać na spłatę długów pokazuje arytmetycznie, iż zadanie jest niewykonalne, gdyż oznaczałoby stałe obniżanie tzw. dochodu do podziału, czyli funduszu konsumpcji i inwestycji. Obniżenie pokrycia towarowego na rynku krajowym, a zatem i stopy życiowej, byłoby takiego rzędu, iż społeczeństwo nie pogodziłoby się z tak brutalnym załamaniem osiągniętego już poziomu życia. Wyraziłoby się to w załamaniu i tak już wątłej stabilizacji społecznej - a zatem i politycznej - w Polsce.<br>W dniach sierpniowego napięcia