żaglami wiosennych drzew parku. Lśniły chromami liczne limuzyny w refleksach świateł z szerokiego tarasu. Kolumb zręcznie wprowadził swoją. Wciśnięty w elegancki smoking Robert sprężyście wyskoczył z tylnego siedzenia. Jagiełło guzdrał się upychając skórzaną niewielką teczkę. Dolary i funty. Franki zatrzymali przy sobie do wydania. Wypchane na piersiach kieszenie nadawały solidniejsze kontury chłopięcym sylwetkom. Trzasnęły drzwi.<br>- Czekajcie, zamknę - rzucił Kolumb, ale Robert nie słuchał. Szedł miękko i cicho w stronę tarasu, jakby to jego wzywał gardłowy kobiecy śmiech. - Tylko bez awantur... - ostrzegł półgłosem oddalającego się kolegę. Sposób, w jaki poprzednim razem Robert "przeprosił" amerykańskiego majora, który przebywał w towarzystwie "jego" dziewczyny ("raz