charakteryzujących się kaskadowym połączeniem bloków. Kierunek obliczeń optymalizacyjnych jest zwykle przeciwny do kierunku ruchu strumienia (np. upływu czasu). Podstawą metody jest tzw. zasada optymalności Bellmana, zgodnie z którą ciąg decyzji optymalnych dotyczących wyboru podzespołów parametrów <gap> ma tę właściwość, że niezależnie od początkowego stanu X i początkowej decyzji <gap> pozostałe decyzje <gap> muszą kontynuować "politykę" optymalną ze względu na stan X wynikający z pierwszej decyzji <gap>. Stan - <gap> - na dowolnym stopniu j (rys. 4.20), są na ogół wektorami. Zastosowanie programowania dynamicznego do selekcji parametrów pozwala na wybór tych z nich, które mają maksymalną skuteczność. Niech <gap> będzie zespołem (zbiorem) P możliwych parametrów oraz <gap> pewnym podzespołem z