krakowski teatr KTO. W wyreżyserowanym przez Jerzego Zonia spektaklu grały przede wszystkim rzeźby Sutora, aktorzy spełniali rolę rekwizytów.<br>Pokazane w plenerze przedstawienie (a raczej instalacja plastyczna) jest smutną opowieścią o ludzkim losie. Para bohaterów tańczy na początku spektaklu tango. Jak w dramacie Mrożka, taniec ten jest symbolem pewnej sztuczności i konwenansów, na które bohaterzy bezmyślnie się zgadzają.<br>Resztę spektaklu para spędzi wrośnięta w stół - nieruchomo, w tej samej pozie, niekiedy tylko odkurzona. Z czasem tylko przybywa wokół nich różnych przedmiotów - ubrań, futer, sztućców, różnych kosztowności. Ich dom zamienia się w bezsensowny, pozbawiony jakichkolwiek wartości... śmietnik.<br>Wraz z przedmiotami pojawiają się na