samym przestawała być godna druku. Na analizę przeżyć wewnętrznych było z wielu powodów za wcześnie.<br>Zdaniem niektórych historyków literatury staropolskiej wszelkiego rodzaju pamiętniki i diariusze podróży wyłączono poza nawias piśmiennictwa pod wpływem ówczesnej szkoły. Aby dany tekst uzyskał sui generis nobilitację, należało mu nadać odpowiednią formę, wtłoczyć w ramy pewnej konwencji. Za hipotezą tą przemawiałyby losy wspominanego już diariusza Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła. Spisany po polsku, ukazał się w języku łacińskim; tłumacz (Tomasz Treter) podzielił tekst na cztery obszerne listy, wysłane do nie wymienionego z nazwiska adresata. Do każdego z nich dodał konwencjonalne zwroty epistolograficzne.<br>Ponieważ utytułowany autor nie zawsze trzymał się