przez "pryszczatych", a po roku 1949 zatwierdzonym odgórnie jako powszechnie obowiązująca norma. W okresach następnych krystalizacja konwencji nie ma charakteru tak oficjalnego; przeciwnie, często jest wyrazem programowej lirycznej anty-oficjalności. Tak w 1956, który to rok stanowi datę symboliczną dla fazy następnej. Zapewne, trudno tu mówić o powszechnym panowaniu jednolitej konwencji poetyckiej; okres popaździernikowy z założenia cechował się pluralizmem poetyckich postaw. Niemniej, w płaszczyźnie języka i w aspekcie negatywnego stosunku do pewnych niedawnych tradycji mamy tu prawo dostrzec pewną wspólną postawę pokoleniową, choć z pewnością w poezji tego okresu więcej było wyjątków niż reguł, więcej indywidualnych poszukiwań niż zbiorowych mód.<br> Za