skraju doliny przed Puszkarnią. Stał tam nieruchomo, patrząc na biały złom opustoszałej papierni.<br>Chłopak zsunął się ze zbocza i z bijącym sercem jął go okrążać szerokim łukiem, chcąc zajść mu drogę od przodu, aby nic nie uronić z tych tajemnych wydarzeń, które tu miały się rozegrać. Kiedy położył się za kopą siana w bezpiecznej odległości kilkudziesięciu metrów, mężczyzna raptem uklęknął i spróbował się przeżegnać. Lecz nagle zrezygnował ze swego postanowienia, wstał niezdarnie z klęczek i rozejrzał się bacznie, jakby sprawdzając, czy nie ma świadków swych intymnych czynności. Nad miastem odezwał się teraz dzwon cerkiewny i rzadkie jego uderzenia płynęły stamtąd korytem