kolana w obłoku śmiertelnego proszku, chwytało się za gardło, krztusząc się i kaszląc.<br>Pozostali ruszyli w jego stronę. Zakręcił &lt;orig&gt;karoggą&lt;/&gt;. Najbliższemu rozchlastał twarz. Cofnął się dwa kroki krzycząc:<br>- Jam Liść!<br>- Żywego! Żywego!<br>Bali się. Jego śmierć to śmierć &lt;orig&gt;bana&lt;/&gt;. Jego życie... Runął do przodu. Odciął wyciągającą się ku niemu dłoń, kopniakiem odrzucił następnego wojownika. Pochylił się, zyskując trochę swobody. Teraz już wiedział, że da radę. Tamci też to pojęli. Nie zatrzymają go, a zabić nie mogą. Próbowali zastawić wejście do komnaty &lt;orig&gt;bana&lt;/&gt;, a jeden skoczył ku prowadzącym na dach drzwiom. Liść nie mógł już go dopaść.<br>Powalił strażników przy drzwiach. Otworzył