bić coraz mocniej. Jednak w myślach pieśń ta brzmiała inaczej. Nie potrafię porównać jej z jakimkolwiek znanym mi odgłosem występującym w przyrodzie. Jest tajemnicza, ekscytująca i bardzo, bardzo cicha. Kątem oka widzę jak Wiktor kiwa ręką:<br>- Idziemy.<br>Teraz bardzo szybko uczę się skakać w rytm pieśni. Nie słyszę co prawda korkowania i szlifowania, ale potrafię odczekać odpowiednią chwilę po trelowaniu i wykonać dwa skoki. Początkowo koryguję to jeszcze obserwując Wiktora, ale już po chwili skaczę naprawdę sam! Tajemniczy ptak hipnotyzuje mnie swą pieśnią. Czasem milknie, a gdy odzywa się znowu, przepuszczam jedną pieśń i skaczę w takt następnej. I choć robię