cię przyprowadził. - Gdzie mój Bóg? Bóg, nauczyciel tańca? Wieczny choreograf życia? Chcę go zobaczyć. Chcę stać się nim, stać się Bogiem, czystym tańcem, zawirowaniem światła.<br> - Gdzie mój Bóg?<br> Przewodnik odwraca twarz.<br> W migocącym świetle przypominasz sobie postać jakże podobną, twarz równie wyrazistą. Na ścianie prezbiterium w nie zapamiętanym kościele prowadził korowód cesarzy, papieży, królów, rycerzy, mężów i niewiast, mnichów i błaznów, giermków i żołnierzy... Kościej!<br> Gwałtownie cofasz dłoń i przenikliwie wzywasz pomocy. To nie wołanie, lecz skowyt. Skamlenie psa, lisa, wilka.<br> Ptaki podrywają się, uciekają. Przeraźliwy łopot skrzydeł i strachliwe nawoływania drżą w chłodnym, wilgotnym powietrzu.<br> - Dlaczego je spłoszyłaś? - w głosie