idących ulicą<br>kilku żołnierzy Wehrmachtu. Przycupnąwszy w kącie nie mógł<br>się opędzić od niewesołych refleksji: siedział jak w klatce,<br>a gestapowcy na pewno już ruszyli z dobrze wyszkolonymi<br>psami w ślad za uciekinierami.<br> Rozglądał się wokoło, nie było nikogo. Przeskoczył parkan<br>i dostrzegł w pobliżu rzeczułkę. Postanowił dalej uciekać jej<br>korytem, żeby zgubić ślady. Teraz dopiero poczuł piekący ból<br>rąk i innych części ciała. Od więzienia był już spory kawał,<br>mógł się na moment zatrzymać. Obmył wodą zakrzepłą krew,<br>ale znów zaczęła się sączyć.<br> Obawa przed pościgiem dodawała mu sił. Jeszcze przez<br>jakiś czas biegł rzeczką, aż znalazł się we wsi