ceregieli pięść mu podsunął pod brodę:<br>- No?<br>Drewnowski spojrzał na niego przymglonymi oczami. - Doigrałeś się, co? Z karierą możesz się pożegnać...<br>&lt;page nr=192&gt; - Poszedł! - mruknął Drewnowski. Pawlicki zaśmiał się na głos:<br>- Poczekaj, jutro inaczej będziesz śpiewać. Adieu! Drewnowski nic nie odpowiedział. Głowa mu z powrotem na piersi opadła. Robił takie wrażenie, jakby kości w nim zmiękły i nie miały dosyć siły, aby podtrzymywać ciało.<br>Jurgeluszka przysunęła się do niego: - Panie Franku!<br>Nie poznał jej. Ale gdy go wzięła pod ramię, bez oporu dał się zaprowadzić do toalety. Ciążył jej strasznie. Po paru krokach oddech ledwie mogła złapać. Czując, że go dłużej nie utrzyma