Adaś, jak mi Bóg miły! - szepnął profesor. Otworzył okno w wielkiej cichości i wyciągnął ręce.<br>- Panie profesorze! - szepnął Adaś. - Czy mogę wejść przez okno?<br>- Czemu przez okno?<br>- Mógłby się ktoś obudzić. I Staszek Burski jest ze mną... - Właźcie prędko!<br>- Niech pan profesor nie zapala światła... My widzimy w nocy jak koty... Staszek, właź!<br>Po chwili zaczęły latać w ciemności gorące szepty: -- Panie profesorze! Znalazłem drzwi &lt;page nr=206&gt;!<br>- Nie może być!<br>- I drzwi znalazłem, i napis. Wszystko wiem! Teraz trudno o tym opowiadać. Ja tylko na chwilę. Panie profesorze najdroższy! Niech pan teraz o nic nie pyta, bo nie mamy czasu. Czy w domu