Typ tekstu: Książka
Autor: Jackowski Aleksander
Tytuł: Polska sztuka ludowa
Rok: 2002
ze skóry kozła, z białym włosiem na wierzchu, główki te stanowiły najważniejsza ozdobę instrumentu. Upiększano je nabijanymi ćwiekami mosiężnymi, rogami z kłów kiernoza. Podobne do zbaszyńskich były dudy podhalańskie, zwane także gajdami, kozami. Bogato zdobiono rzeźba i mosiężnymi okuciami piszczałkę (gajdzicę) i niżej osadzonego "byka". Główkę rzeźbiono tak, by przypominała kozła; widać tu duże podobieństwo do rzeźb spotykanych w Afryce. Lutniści wiejscy wyrabiali skrzypce, basetle, niekiedy zdobiąc gryfy, ale najciekawsze plastycznie są instrumenty wyłącznie spotykane na wsi, znane na Kaszubach i Kurpiach jako diabelskie skrzypce, burczybasy i maryny. Diabelskie skrzypce miały jedna lub dwie struny naciągnięte na rezonator skrzynkowy lub pęcherz
ze skóry kozła, z białym włosiem na wierzchu, główki te stanowiły najważniejsza ozdobę instrumentu. Upiększano je nabijanymi ćwiekami mosiężnymi, rogami z kłów kiernoza. Podobne do zbaszyńskich były dudy podhalańskie, zwane także gajdami, kozami. Bogato zdobiono rzeźba i mosiężnymi okuciami piszczałkę (gajdzicę) i niżej osadzonego "byka". Główkę rzeźbiono tak, by przypominała kozła; widać tu duże podobieństwo do rzeźb spotykanych w Afryce. Lutniści wiejscy wyrabiali skrzypce, basetle, niekiedy zdobiąc gryfy, ale najciekawsze plastycznie są instrumenty wyłącznie spotykane na wsi, znane na Kaszubach i Kurpiach jako diabelskie skrzypce, burczybasy i maryny. Diabelskie skrzypce miały jedna lub dwie struny naciągnięte na rezonator skrzynkowy lub pęcherz
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego