przykrość? - spytał z przestrachem. <br>- Nie, nie - odrzekła szybko i uśmiechnęła się do niego. <br>Dopiero późną jesienią znalazł się odpowiedni człowiek, któremu Ludwig Duda zdecydował się oddać pieczę nad fabryczką, której nominalna szefowa wciąż miała uczucie, że siedzi okrakiem na szczycie piramidy przerażona, co z tego wszystkiego wyniknie. Czy nie nastąpi krach i czy wszystkie oszczędności Tadeusza nie zostaną zaprzepaszczone tylko dlatego, że Ewelina miała kaprys, aby w socjalizmie stać się kapitalistą? Ale to nie był kaprys, to była potrzeba zrealizowania w życiu czegoś od początku do końca. Bo jaki ona miała życiorys? Wszystko się pruło, rozpadało na nie dające się skleić