będą pewni, że tak się nie stanie. Bo koniec końców pewność jest największym powabem.<br>JUSTYNA - Polegaj na mnie. Tak im się spodobam, że pójdą za mną na koniec świata.<br>GENIUSZ - Za tobą, za sprawiedliwością. Niech te błahe sztuczki posłużą wielkiej sprawie. A ja tymczasem udam się w podróż do zamorskich krain, aby tam dla nas zyskać sprzymierzeńców. Liczne są ludy, którym należy głosić twoje imię. Trzeba je oświecić, aby stanęły po naszej stronie. Czekaj na mój powrót. Żegnam cię, córko. (wychodzi na prawo)<br>JUSTYNA - Żegnaj &lt;orig&gt;ojczematko&lt;/&gt;. (wychodzi na prawo, Geniusz na lewo)<br>&lt;tit1&gt;SCENA 21&lt;/&gt;<br>VATZLAV - Sprawiedliwość? Słyszałem, ale pierwszy raz widzę