posterunki naraz odległe od siebie o jakieś dziewięć zaledwie mil. Leonik wybrał natychmiast dalszy z nich i pruł w jego kierunku pełną mocą silnika. z odległości niecałych trzech mil dostrzegł go w noktowizyjnych okularach. Zielonkawe bryły namiotów i rozmieszczonych bezpośrednio na piasku kontenerów wyglądały z daleka jak kartonowe pudełka po krakersach, a wirujące nad nimi anteny upodabniały je do ruchliwego, wesołego miasteczka. Leonik ustawił kursor na najwyraźniej odcinającym się od tła kartonie i wcisnął przycisk laserowego pomiaru odległości. Prawie natychmiast dystans został numerycznie wyświetlony obok dającego zieloną poświatę punktu. Teraz zmniejszył jej intensywność i wysilił wzrok starając się wizualnie dostrzec czarne