pocałowała poetę w usta i zerwała się od stolika.<br>Uderzyła akord na pianinie.<br>Zaśpiewała głosem drżącym od udręki.<br>Francuskie dźwięki o zakochanej cyrkóweczce zawirowały wśród secesyjnych obrazów i zapalonych świec.<br>Bruno słuchał prostej piosenki całym sobą. Myślał o swoim życiu przegranym w znaczone karty i poczuł, że powieki zdradzają go, kreśląc twarz mokrym śladem.<br>Przytulił mocno zamilkłą nagle dziewczynę.<br>Siedząca przy sąsiednim stoliku para nagrodziła ich oklaskami.<br>"Wcale nie jest taki twardy - pomyślała Inge, widząc siebie w objęciach Bruna powieloną w dziesiątkach lustrzanych odbić. - Jest tak samo zagubiony jak ja. Tylko wyższą zbudował barykadę". Otoczona przez wiele własnych twarzy poczuła zawrót