Coaxtl jawił mi się we śnie,<br>w straszliwe mnie pochwycił sploty<br>i żądlił długo i boleśnie.<br>Płonąca z bólu i rozkoszy<br>rozwarłam usta swe do jęku,<br>lecz z nich wytrysła zamiast głosu<br>czerwona krew szumiącą wstęgą.<br>I wielka mnie przejęła trwoga,<br>że z krwią wypływa ze mnie dusza,<br>gdy nagle krew nad głową boga<br>rozbłysła w kształcie pióropusza.<br>Im bardziej dusza we mnie gasła,<br>im lica się stawały bledsze,<br>tym coraz krwawszą łuną jaśniał<br>pióropusz, chwiejąc się na wietrze.<br>I tak jaśniejąc piął się w górę<br>i ogromniejąc rósł na boki,<br>aż wreszcie w blasków swych purpurę<br>przemienił wichr i nocy